ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت اهواز

ایمپلنت دندانی چیست؟

ایمپلنت یک پیچ فلزی است که می تواند جایگزین دندان های طبیعی شود. ایمپلنت از جنس تیتانیوم ساخته می شود که با بافت بدن کاملا سازگار بوده و با استخوان های اطراف یکپارچه شده و جزئی از بدن می شود. در پزشکی از تیتانیوم برای جایگزین کردن بسیاری از اعضای بدن استفاده می شود.

 

آیا ایمپلنت دندانی هزینه زیادی دارد؟

از آنجایی که تکنولوژی و مواد مورد استفاده برای بازسازی نواحی بی دندان، پیشرفته و گران قیمت است، هزینه بازسازی با استفاده از ایمپلنت کمی بالا می باشد. اما طبق بررسی های انجام شده در مطالعات، بیمارانی که تحت درمان جراحی ایمپلنت دندانی قرار گرفته اند، پس از اتمام کارشان ابراز نموده اند که نه تنها این درمان ارزش سرمایه گذاری را داشته، بلکه در صورت لزوم، دوباره هم این هزینه را صرف خواهند نمود.

از سوی دیگر در بعضی موارد که دندان دارای ترمیم قبلی بوده و دچار شکستگی شده، ممکن است نیاز به درمان ریشه مجدد، جراحی لثه و روکش دندان باشد. در چنین مواردی گاهی از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است که دندان مربوطه خارج شده و ناحیه با ایمپلنت دندانی بازسازی شود.

آیا امکان پس زده شدن ایمپلنت وجود دارد؟

برخلاف پیوند بافت های نرم مانند ریه، قلب یا کلیه، بدن انسان ایمپلنت دندانی را پس نمی زند. البته این به آن معنا نیست که درمان ایمپلنت دندانی همیشه موفق است. در مواردی که نیروهای وارده به ایمپلنت بیش از حد باشند و یا فرد بهداشت نامناسب و استعمال دخانیات داشته باشد امکان کاهش درصد موفقیت درمان وجود دارد.

اگر ناحیه بی دندان درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟

-دندان ها از دست می روند.

-استخوانی که دندان را نگه داشته بود تحلیل می رود.

-دندان های مجاور به سمت ناحیه بی دندانی حرکت کرده و زاویه های نامناسب می گیرند.

-دست دندان کامل، پارسیل و روکش ها تکیه گاهشان را از دست می دهند.

-پروتزها گیر خود را از دست داده و دچار لقی و درد می شوند.

-تحلیل رفتن استخوان به دندان های سالم مجاور سرایت کرده و باعث از دست رفتن آن ها نیز می گردد.

-دندان هایی که پایه پروتز متحرک می شوند دچار پوسیدگی و لقی می شوند و از دست می روند.

-لبه استخوان به دلیل تحلیل به مرور زمان تیز شده، بافت لثه متحرک شده و ضایعات دردناک به وجود می آید.

-بیمار به غذاهای نرم تر تمایل پیدا می کند.

 

در موارد تحلیل استخوان پیشرفته:

-لب پایین دچار بی حسی می شود.

-احتمال شکستگی فک زیاد می شود.

-زبان بزرگ می شود.

-عملکرد دندان ها تا پنج برابر ضعیف می شود.

 

ایمپلنت برای چه افرادی مناسب است؟

شخصی یک کاندید ایده آل برای ایمپلنت دندانی است که از سلامت عمومی و دهانی خوبی برخوردار باشد. استخوان کافی فکین برای نگهداری ایمپلنت لازم است و در بعضی موارد نیاز به پیوند استخوانبرای بهبود شرایط محل قرارگیری ایمپلنت ، می باشد. بهترین کاندیدها، افرادی با بافت لثه ای سالم و عاری از بیماری پریودنتال هستند. در افرادی که از نظر سیستمیک دچار مشکل می باشند نیز، پس از برطرف شدن یا کنترل شدن شرایط سیستمیک موجود، انجام درمان ایمپلنت معمولا بلامانع است.

ایمپلنت های دندانی چه کاری می توانند برای شما انجام دهند؟

زمانی که یک دندان یا تعدادی از دندان ها از دست می روند چندین راه حل جهت بازسازی ناحیه بی دندان وجود دارد. یک طرح درمان نسبتا قدیمی تراش دندان های مجاور ناحیه بی دندانی و قرار دادن یک بریج سه یا چند واحدی می باشد.

 

در مواردی که تمام دندان های فرد از دست رفته اند نیز بازسازی فک به چند طریق امکان پذیر است:

-بازسازی فک با استفاده از پروتز متحرک کامل

-بازسازی فک با استفاده از پروتز متحرک بر پایه ایمپلنت (تعداد ایمپلنت های لازم برای این روش درمانی کمتر از ایمپلنت های لازم جهت بازسازی فک با استفاده از پروتز متحرک می باشد.)

-بازسازی فک با استفاده از پروتز ثابت بر پایه ایمپلنت:  این طرح درمان مستلزم صرف هزینه بیشتری می باشد و در افرادی امکان انجام آن وجود دارد که از استخوان کافی برخوردار باشند.

  چرا طرح درمان بریج یا پروتز متحرک کامل معمولا توصیه نمی شود؟

-مطالعات نشان داده اند که میزان موفقیت طولانی مدت ( ده ساله) بریج در حدود ۷۵درصد می باشد. یعنی از هر چهار بریجی که در دهان افراد قرار می گیرد یک بریج بعد از ده سال دچار مشکل خواهد شد.

-انجام درمان بریج مستلزم تراش دندان های سالم مجاور ناحیه بی دندانی می باشد. این امر منجر به کاهش طول عمر دندان های مربوطه می شود.

-قرار دادن بریج باعث می شود که دندان ها به یکدیگر متصل شوند و تمیز کردن آن ها مشکل شود و معمولا گیر غذایی در زیر و اطراف بریج ایجاد می شود که برای اکثر بیماران نامطلوب است و ممکن است ایجاد بوی بد دهان نیز بنماید.

-در افرادی که تمام دندان های خود را از دست داده اند استفاده از پروتز کامل متحرک منجر به تحلیل استخوان فکین می شود. با تحلیل استخوان دست دندان موجود به مرور زمان لق می شود و کارآیی خود را از دست می دهد. در نتیجه صحبت کردن و غذا خوردن فرد با مشکلات زیادی مواجه می شود.

مزایای ایمپلنت در مقایسه با بریج های بر پایه دندان به این ترتیب می باشد:

-نیازی به تراش دندان های مجاور ناحیه بی دندانی نیست. در نتیجه نسج دندان ها حفظ می شود زیرا ایمپلنت به دندان های کناری تکیه نمی کند.

 

-ایمپلنت های دندانی در مقایسه با بریج های دندانی، ظاهر و احساسی شبیه دندانهای طبیعی دارند. از آنجایی که ایمپلنت های دندانی وارد ساختار استخوان شما می شوند از تحلیل لثه و از دست رفتن استخوان جلوگیری می کنند. در حالی که قرار دادن بریج یا استفاده از دست دندان متحرک در نهایت منجر به تحلیل استخوان فک خواهد شد. با استفاده از ایمپلنت از تحلیل استخوان فک جلوگیری می شود و هیچ کس در هیچ زمانی متوجه نمی شود که شما یک دندانتان را جایگزین کرده اید. حتی ممکن است خود شما فراموش کنید دندانی را از دست داده اید.

 

-مطالعات نشان داده اند که میزان موفقیت طولانی مدت (بیست ساله) ایمپلنت های دندانی بالای ۹۰ درصد می باشد. یعنی از هر ده ایمپلنت قرار داده شده در دهان پس از بیست سال ممکن است یک ایمپلنت دچار مشکل شود و این مشکلات معمولا شکستن روکش ایمپلنت یا شل شدن روکش است که معمولا به راحتی قابل تعویض یا چسباندن مجدد می باشد.

 

-ایمپلنت های دندانی بر خلاف دندان های زیر روکش دچار پوسیدگی نمی شوند زیرا از جنس فلز می باشند.

 

-بازسازی کامل فک بی دندانی با استفاده از ایمپلنت های دندانی و پروتز ثابت به شما اجازه می دهند تا دوباره به راحتی و با اطمینان صحبت کرده و غذا بخورید. این طرح درمان شما را از صدای آزاردهنده برخورد دست دندان ها و لقی آن ها نجات می دهند. آن ها به شما اجازه می دهند که با نگرانی های در ارتباط با جابجایی و چسب های دست دندان خداحافظی کنید.

 

-در موارد بی دندانی کامل حتی استفاده از پروتزهای متحرک بر پایه ایمپلنت نیز بهتر از استفاده از دست دندان کامل می باشد. زیرا دست دندان به ایمپلنت های موجود در فک متصل می شود و لقی کمتری دارد. همچنین در فک بالا نیازی به پوشش کامل کام (سقف دهان) نیست. در نتیجه غذا خوردن و صحبت کردن بسیار راحت تر از زمانی است که شما از دست دندان استفاده می کنید.

 

چه کسی را برای درمان ایمپلنت خود انتخاب کنم؟

برای درمان ایمپلنت نیاز به یک تیم درمانی حداقل دو نفره می باشد. یک متخصص جراحی لثه و ایمپلنت (پریودونتیست) و یک متخصص پروتزهای دندانی (پروستودونتیست) تیم ایده آلی برای بازسازی سیستم دندانی فکین می باشند. یک پریودونتیست (متخصص جراحی لثه و ایمپلنت) دندانپزشکی است که علاوه بر تحصیلات شش ساله دندانپزشکی عمومی، یک دوره تخصصی سه ساله را در مورد جراحی های لثه و ایمپلنت گذرانده است. یک متخصص پروتز دندانی نیز دندانپزشکی است که علاوه بر تحصیلات شش ساله دوره عمومی دندانپزشکی، یک دوره تخصصی سه ساله را جهت بازسازی فکین و سیستم دندانی گذرانده است.

این گروه تخصصی تجربه کافی برای کار با سایر متخصصین دندانپزشکی را دارا هستند و از اطلاعات مخصوص، آموزش کافی و تحصیلات لازم برای بازسازی دندانهایی با احساس و شکل مشابه دندانهای شما برخوردارند.

چگونه از ایمپلنت های خود محافظت کنم؟

از آنجایی که شما می دانید دندان های شما نیازمند مراقبت در داخل خانه و ویزیت های دندانپزشکی مداوم هستند ایمپلنت های دندانی مشابه دندان های شما نیازمند همان مراقبت ها می باشند. برای اینکه ایمپلنت های تمیز و عاری از پلاک میکروبی داشته باشید مسواک زدن و استفاده از نخ دندان همچنان لازم است. بعد از درمان پریودونتیست شما همکاری نزدیکی با شما و دندانپزشک شما خواهد داشت تا بهترین طرح مراقبتی را برای شما تکمیل کند. ویزیت های دوره ای برای شما برنامه ریزی خواهد شد برای اطمینان از اینکه ایمپلنت و لثه و دندانهای شما سالم بمانند.

ایمپلنت چگونه جایگذاری خواهد شد؟

در مرحله اول ایمپلنت که شبیه به یک پیچ است در داخل فک شما کارگذاشته می شود. طی ۹-۳ ماه بعدی به استخوان و ایمپلنت اجازه داده می شود تا به یکدیگر متصل شوند تا یک تکیه گاه برای دندان مصنوعی شما ایجاد گردد. در مورادی که نیاز به پیوند استخوان وسیع برای بازسازی کامل فک باشد ممکن است نیاز به زمان طولانی تری جهت التیام ناحیه جراحی و یکی شدن استخوان پیوندی با بافت استخوانی فکین باشد. در طی این مدت یک دندان جایگزین متحرک موقتی (فیلیپر) می تواند ناحیه بی دندان را بپوشاند. معمولا مرحله دومی لازم است تا ایمپلنت در دهان شما آشکار شده و یک قسمت به نام هیلینگ اباتمنت (Healing abutment) به آن متصل شود. این قسمت به لثه شما در اطراف ایمپلنت فرم می دهد تا بتواند فرم یک لثه طبیعی را در اطراف روکش ایمپلنت داشته باشد.

بعضی سیستم های ایمپلنت (یک مرحله ای) وجود دارند که نیاز به مرحله دوم ندارند. در بعضی موارد بنابه صلاحدید جراح ممکن است هیلینگ اباتمنت در جلسه جایگذاری ایمپلنت، بر روی ایمپلنت قرار بگیرد. پریودونتیست شما توصیه می کند که کدام سیستم برای شما بهترین است.

پس از التیام لثه، متخصص پروتز یک اباتمنت پروتزی بر روی ایمپلنت شما سوار می کند و از آن قالب می گیرد و در نهایت یک دندان جایگزین که روکش ایمپلنت نامیده می شود بر روی اباتمنت پروتزی متصل می شود. در مواردی که چندین دندان از دست رفته اند بریج های متصل شده به ایمپلنت می توانند آنها را جایگزین کند.

آیا جراحی قرار دادن ایمپلنت با درد همراه است؟

مانند هر جراحی دیگر، میزان درد در هر بیمار کاملا متفاوت است. تقریبا ۹۵ درصد بیماران در روز بعد از جایگذاری ایمپلنت میزان درد خود را در مقیاس ۰ تا ۱۰ حداکثر ۲ ابراز نموده اند. ممکن است پس از جراحی، بیمار دچار تورم و کبودی گردد که با مصرف داروی مسکن و انجام دستورات جراح مشکل خاصی وجود ندارد.

در مواردی که بیمار به مدت طولانی (چند هفته یا چند ماه) درد می کشد دلیل درد باید مشخص شود. درد طولانی مدت در درمان ایمپلنت نشانه خوبی نیست.